Witam Wszystkich. Grupo II chcę Was poinformować, że dzisiaj jest Europejski Dzień Walki
z Dyskryminacją Osób Niepełnosprawnych. Jest on obchodzony w krajach Unii Europejskiej od początku lat 90. 5. maja co roku jest dniem manifestowania tolerancji i równouprawnienia. Jest to szczególna okazja, aby przypomnieć wszystkim o prawach osób niepełnosprawnych do równego uczestnictwa w życiu społecznym. Niepełnosprawność nie może być przyczyną dyskryminacji żadnego człowieka. W związku z powyższym chcę dziś zwrócić uwagę na szczególny i bardzo ważny temat, jakim niewątpliwie jest właśnie dyskryminacja. Pojęcie to oznacza nierówne traktowanie osoby lub grupy ludzi. Może polegać na ograniczaniu praw lub prześladowaniach. Muszę przyznać, że obserwując Was na co dzień w placówce mogę stwierdzić, że czujecie się w niej dobrze. Nie ma pomiędzy Wami osób lepszych i gorszych. Jesteście tolerancyjni wobec różnych niepełnosprawności. To cieszy, że nie spotykamy się z dyskryminacją. Ale niestety na świecie wciąż możemy spotkać jej przejawy. Dlatego tez trzeba głośno mówić, że nie zgadzamy się na nią i musimy umieć zdecydowanie na nią reagować . Z własnego zaś doświadczenia muszę przyznać, że praca z osobami dotkniętymi różnymi niepełnosprawnościami uczy na pewno pokory, wrażliwości, empatii, otwartości na drugiego człowieka. Ale też poczucia, że problemy życia codziennego, które dotykają zdrowych są tak naprawdę mało istotne w porównaniu z tym, z czym czego doświadczają osoby chore. Ważne jest żeby nigdy nie dawać odczuć drugiej osobie, że jest od nas gorsza. Cieszy fakt, że są ustanawiane takie dni jak ten dzisiejszy, aby przypominać o ważności różnych spraw, dziś o dyskryminacji. Myślę, że nikt nie chciałby się czuć odpychany czy to ze względu na pochodzenie, kolor skóry, wyznanie czy niepełnosprawność. Musimy więc stanowczo reagować w takich sytuacjach. Każdy człowiek zasługuje na to, żeby go szanować, akceptować, tolerować mimo swoich niedoskonałości. Obserwując Was mam wrażenie, że lubicie swoje towarzystwo i staracie się nie dawać odczuć drugiej osobie, że jest od Was gorsza, słabsza, inna. To dobrze, bo nie należy się wstydzić swojej niepełnosprawności! Nie może ona wykluczać ze społeczeństwa, nie może uprzedzać i powodować odwrócenia. Powinniśmy umieć sobie pomagać i być otwartym na drugiego człowieka, na jego potrzeby. Niepełnosprawność nie musi ograniczać, zamykać tak zwaną „furtkę”. Tak naprawdę może ona dotknąć każdego. Nie ważne, czy ktoś jest bogaty, czy biedny; czy ktoś jest Polakiem, czy Amerykaninem. Choroba nie wybiera. Ważne jest natomiast to, jak sobie z nią poradzisz, czy się jej poddasz, czy będziesz walczyć. Trzeba bardzo chcieć, nie poddawać się a wtedy sukcesy są możliwe. Mamy przecież wiele znanych osób niepełnosprawnych, którzy odnoszą naprawdę wielkie sukcesy w różnych dziedzinach: sportu, muzyki czy nauki. Wystarczy tu przypomnieć osoby, które pomimo swojej niepełnosprawności, osiągnęły sukces. Udowodniły społeczeństwu, że pomimo choroby mogą być kimś, że choroba nie skreśla i nie definiuje. Są nimi chociażby:
- Ludwig van Beethoven – kompozytor i pianista, uznawany za jednego z największych twórców muzycznych wszechczasów. Mimo że około 25. roku życia zaczął tracić słuch, okazał wielką siłę ducha i nie zaprzestał tworzenia swoich dzieł, nawet w okresie całkowitej głuchoty.
- Stephen Hawking – geniusz nauki, który chorował na stwardnienie zanikowe boczne. Jest to człowiek, który osiągnął wiele w świecie nauki i do końca był aktywny w tej dziedzinie.
- Stevie Wonder – od dzieciństwa jest niewidomy. To nie przeszkodziło mu w zrobieniu międzynarodowej kariery. Piosenkarz do dzisiaj porywa publiczność swoim zachwycającym, ciepłym głosem.
- Iwona Cichosz-Yggeseth - polska głucha aktorka niezawodowa, tłumaczka polskiego języka migowego i działaczka społeczna. Zdobyła tytuł Miss Polski Głuchych oraz Miss Świata Głuchych 2016.. A w programie Dancing With The Stars. Taniec z Gwiazdami zajęła 2 miejsce.
- Jan Mela – myślę, że tego Pana nie trzeba przedstawiać. Jest to człowiek, który pomimo braku ręki i nogi zdobył dwa bieguny: północny i południowy w ciągu jednego roku. Jest to pierwszy taki wyczyn w historii.
- Monika Kuszyńska – kiedyś wokalistka zespołu „Varius Manx”. Obecnie postawiła na karierę solową. Jest również żoną i mamą. Od 2006 roku w wyniku wypadku porusza się na wózku inwalidzkim.
A więc moi Drodzy nie ma takiej niepełnosprawności, która by ograniczała, wystarczy tylko bardzo chcieć i odnaleźć swoje miejsce w świecie. Mam nadzieję, że tym wpisem skłonię Was do refleksji, a niepełnosprawnym, którym brak jest wiary w siebie, dodam siły i motywacji.
Na koniec chciałabym Was zachęcić do przeczytania artykułu o piosenkarzu, aktorze, kompozytorze, autorze tekstów i prezenterze telewizyjnym - Grzegorzu Wilku, który ku i mojemu zdziwieniu jest osoba niedosłyszącą odnosząca ogromne sukcesy. (Sama dowiedziałam się o tym czytając artykuł na jego temat, wcześniej nie miałam pojęcia o tym, że nie słyszy). Możecie go znać z takich programów jak: „Jaka to melodia” czy „Twoja twarz brzmi znajomo”. Sam Grzegorz mówi o sobie „Nie słyszę połowy tego, co do mnie mówicie. Używam aparatów słuchowych i chciałbym, aby wszyscy, którzy mają problemy ze słuchem, nie wstydzili się ich nosić”. Jego postawa daje nadzieje innym, iż można wyrwać się z niewielkiego miasteczka i pomimo niepełnosprawności zmysłu słuchu realizować swoje marzenia nawet w dziedzinie tak bardzo związanej z dźwiękiem.
http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/937415
Miłego czytania i pamiętajmy SZANUJMY SIĘ I NIE DYSKRYMINUJMY.
Wych. GR II A. Biernacka