Savoir-vivre to nic innego jak właściwe zachowanie w określonych miejscach i sytuacjach. Dobre maniery to podstawa, które świadczą o naszym wychowaniu i kulturze osobistej. Są one ważne w każdym miejscu i każdej sytuacji.
Savoir-vivre jest pojęciem pochodzącym z języka francuskiego, złożonym z dwóch bezokoliczników - "savoir" znaczy wiedzieć, a "vivre" - żyć, w wolnym tłumaczeniu możemy więc powiedzieć, że savoir-vivre to nic innego, jak wiedza o życiu, a już bardziej konkretnie - znajomość zasad dobrego wychowania.
Pamiętajmy: bycie uprzejmym nic nie kosztuje, a sprawia, że wszystkim żyje się lepiej, milej i bardziej radośnie.
A oto kilka przykładów dobrego zachowania:
1. Używamy magicznych słów: proszę, dziękuję i przepraszam.
To chyba najważniejsza zasada dobrego wychowania, o której nie trzeba zbyt wiele pisać. Cóż, proszę, dziękuję i przepraszam to słowa-klucze, które każdy powinien stosować w sposób wręcz mechaniczny.
2. Nie przerywamy rozmowy, nie przeszkadzamy, chcąc zwrócić na siebie uwagę.
Dziś (i raczej słusznie) zdewaluowało się powiedzenie, że dzieci i ryby głosu nie mają, niemniej nie przesadzajmy z brakiem dystansu. Wciąż powinna obowiązywać zasada nie przerywania sobie kwestii, nie podsłuchiwania, no i nie wchodzenia w słowo, zresztą nie tylko w relacji dziecko-dorosły.
3. Negatywne opinie i komentarze zachowujemy dla siebie.
Jak to ktoś zgrabnie ujął, świat nie jest zainteresowany tym, co lubimy i co nam się podoba, a już najmniej osoby, które – według opinii innych – są otyłe, brzydko pachną czy mają dziwny wraz twarzy.
4. Mówimmy „Dzień dobry”, a i zawsze odpowiadamy na pozdrowienia.
Nie może zdarzyć się sytuacja, że – powodowane złym nastrojem – dziecko nie powie sąsiadowi „dzień dobry”, bądź – naburmuszone - nie odpowie na pozdrowienia babci czy cioci.
5. Nie używamy wulgaryzmów.
Dziś przeklinają nie tylko szewcy. Wulgaryzmy są używane powszechnie, niemal wszędzie, przez ludzi w różnym wieku i statusie społecznym. Często można odnieść wrażenie, że zastępuję przecinek. Uczmy się, że to są złe wzorce, a zachowanie – co najmniej niestosowne.
7. Nie szydzimy z innych - odnosimy się do wszystkich z szacunkiem.
Nie żartujemy z innych, zwłaszcza słabszych. Nie można być okrutnym, podłym, bawić się czyimś kosztem czy pokazywać – poniżając innych – jakim się jest fajnym i zabawnym. Słuchamy innych z uwagą, odpowiadamy nie kpiąc. Traktuj innych tak, jak sam chcesz być traktowany – to dobra zasada.
8. Publicznie nie bekamy, a kiedy kichamy bądź kaszlemy - zasłaniamy nos i usta.
Takich przykładów jest oczywiście więcej, ale powyższe to absolutnie niezbędnik savoir- vivru.
Wych. gr III Ewa Borecka